Liegen
Liegen
Mijn oudste zoon heeft Duits als keuzevak op de middelbare school. Slim, zou je denken, met ouders die een Duitstalige achtergrond hebben. Maar dat brengt niet alleen voordelen met zich mee. Hij is namelijk de enige jongen in een klas vol met vijftien meiden. Geen ramp, zou je zeggen, maar hij is door een afwijkende schoolroute twee jaar ouder dan zijn klasgenoten. Ook dat is te overzien. Het echte probleem ontstond toen er net voor kerst een dagexcursie naar Düsseldorf op de planning stond.
“Papa,” begon hij, “zou je me morgen ziek willen melden?”
Daar stond ik dan. Meegaan met zijn verzoek of hem voorbereiden op het volwassen leven, waarin je soms mee moet in dingen waar je geen zin in hebt?
Ik kon zijn gevoel begrijpen: een hele dag in een bus doorbrengen met een groep meiden die niet helemaal zijn leeftijd en vibe deelden, was geen aanlokkelijk vooruitzicht. Maar tegelijkertijd vond ik het ook belangrijk dat hij leerde omgaan met dit soort situaties. Na wikken en wegen besloot ik om met hem mee te gaan. Maar niet helemaal op de manier die hij hoopte.
In plaats van hem ziek te melden, meldde ik hem gewoon afwezig met een duidelijke toelichting: ik begreep zijn standpunt en steunde hem daarin. Ik stuurde hem de afwezigheidsmelding door. Wat volgde, was een storm van protest.
“Waarom zo moeilijk doen?” vroeg hij verontwaardigd. “Waarom kun je me niet gewoon ziekmelden? Dat maakt het voor iedereen makkelijker.”
Ik snapte zijn frustratie, maar ik legde hem uit dat iedereen – zijn klasgenoten, zijn lerares – heus wel zou doorhebben dat hij niet echt ziek was. En dan? Dan moet je je in allerlei bochten wringen, leugens verzinnen, en hopen dat niemand doorvraagt. Ik wilde hem juist laten zien dat je mag staan achter de keuzes die je maakt. Als je niet transparant kunt zijn over een beslissing, is dat vaak een teken dat je beter een andere keuze had kunnen maken.
Ook voor mij als vader was dit geen makkelijke keuze. Ik wist dat het richting school een ingewikkeld signaal kon zijn. Maar het voelde goed. Ik koos ervoor om transparant te zijn, zowel naar mijn zoon als naar school, en om de eventuele consequenties te aanvaarden. En het gekke? Waar ik vroeger nog moeite had met dit soort beslissingen, voelde het nu als de juiste weg.
Ik besloot meteen om van deze ervaring iets blijvends te maken: vanaf nu wil ik vaker kiezen voor openheid en eerlijkheid, ongeacht hoe ongemakkelijk dat soms kan zijn. Geen voornemen voor het nieuwe jaar, maar eentje die direct ingaat.
Bijgaand een vijftal reflectievragen die uitnodigen tot groei en ontwikkeling op basis van dit verhaal:
- Heb jij weleens een keuze gemaakt waar je niet volledig transparant over durfde te zijn? Wat zegt dat over de keuze zelf?
- Hoe belangrijk vind jij het om eerlijk te zijn, zelfs als dat meer moeite kost of minder gemakkelijk is?
- Ben je tegen de ander net zo open en eerlijk als je zelf van hen zou willen?
- Hoe kun je vaker keuzes maken die volledig in lijn zijn met je eigen waarden?
- Hoe ga jij om met situaties waarin je iets moet doen waar je geen zin in hebt?
Benieuwd hoe je betere keuzes kunt maken voor jezelf én je omgeving? Dit training zou je erbij kunnen helpen. Of ook in toekomst meer verhalen lezen met reflectievragen die uitnodigen tot groei en ontwikkeling? Abonneer dan hier voor de nieuwsbrief op LinkedIn.