Geld en gedoe

Over volwassen worden en keuzes maken
‘Papa, zou je me een plezier willen doen?’
‘Wat dan?’
‘Tussen 7 en 9 komen ze de scooter ophalen. Ben je dan thuis om de band en de sleutels mee te geven?’
‘Voor 7.45 uur of na 8.30 uur kan ik thuis zijn.’
‘Nee, echt ervoor zorgen dat je thuis bent! De band en sleutel moeten echt mee.’
‘Komt goed. Zou jij mij dan ook een plezier willen doen? Inschrijven voor die opleiding die je wilde doen. Je zei dat je het zelf wilde regelen.’
Een kort WhatsApp-gesprek met mijn oudste zoon, midden op de dag. Een paar uur later? Nog steeds geen bericht over zijn inschrijving. Vier weken geleden bezochten we samen een open dag en hij was enthousiast over twee opleidingen. De school adviseerde om snel in te schrijven om zeker te zijn van een plek. Maar ja, het werd al snel een mañana, mañana-verhaal.
Rond zeven uur belde ik hem: ‘Als jij je niet inschrijft, doe ik de deur niet open voor de scooter. Simpel.’ Wederkerigheid én verantwoordelijkheid nemen voor wat je belooft. ‘Pap, ik ben aan het wandelen, ik kan nu niet.’ ‘Maakt me niet uit. Je zou het doen.’ Even later: ‘Mijn telefoon heeft nog maar vijf procent batterij. Als ik me nu inschrijf, valt hij uit.’ ‘Vervelend. Maar geen inschrijving, geen deur open. En ik wil een bevestiging zien.’ Tien minuten later had ik het bewijs binnen.
Later op de avond vroeg hij of ik hem moest ophalen in Velp. Ik keek er stiekem naar uit. Laat op de avond, samen in de auto, dat zijn vaak de beste gesprekken.
22.45 uur, stipt.
Hij stapte in. We reden een stukje en ik vroeg hoe hij het had ervaren. ‘Ik was nogal vasthoudend vandaag, hè?’
Hij zuchtte. ‘Je hebt wel een punt. Ik had het veel eerder moeten doen.’
‘Ik wil geen gelijk krijgen, ik wil je begrijpen. Wat maakte het zo moeilijk om je in te schrijven?’
Zijn antwoord verraste me. ‘Pap, ik wil eigenlijk helemaal niet kiezen. Want als ik nu kies, zet ik een stap richting de volwassen wereld. En daar heb ik geen zin in. Dat betekent straks een baan zoeken, geld verdienen… en al dat gedoe van volwassenen.’
Even bleef het stil. Zijn woorden raakten me. Hij zag de volwassen wereld als een web van ingewikkeldheid en verplichtingen. En eerlijk? Ik kon hem geen ongelijk geven. We maken dingen vaak moeilijker dan nodig.
Maar hoe kon ik hem helpen om tóch een keuze te maken? Hoe leg je uit dat volwassen worden niet alleen maar ‘gedoe’ is?
‘Ik snap je,’ zei ik uiteindelijk. ‘Maar wat als volwassen betekent dat je juist niet in dat gedoe verstrikt raakt? Wat als elke stap je juist dichter bij jezelf brengt? Als elke keuze je helpt om te ontdekken wat jij belangrijk vindt? Dan wordt geld verdienen een gevolg, geen doel. En gedoe? Dat is gewoon een uitdaging om te blijven groeien.’
Hij zei niets. Maar ik zag dat hij erover nadacht. En dat was genoeg voor nu.
Bijgaand een drietal reflectievragen die uitnodigen tot groei en ontwikkeling naar aanleidign van het bovenstaande verhaal:
- Welke keuzes stel jij uit en waarom?
- Hoe kun je moeilijke keuzes zien als kansen om dichter bij jezelf te komen?
- Wat betekent volwassen worden, en zijn, voor jou? Wanneer of waar begint het ? En wanneer of waar eindigt het?
Krachtige keuzes maken vanuit en rust en omzetten met daadkracht kun je leren. Deze training kan je, individueel en in teamverband, erbij helpen. Wil je meer verhalen met reflectievragen die inspireren tot groei en ontwikkeling? Abonneer dan hier voor de nieuwsbrief op LinkedIn. Of bestel hier het boekje De Boffertjesfabriek.