Bevestiging

 

Kerstverhaal

De Boffertjesfabriek vertelt
De vader van mijn zwager gaf leiding aan een opvangtehuis dat mensen en gezinnen, die het even moeilijk hadden, de mogelijkheid gaf om even tot rust te komen. Dit konden vluchtelingen uit alle uithoeken van de wereld zijn, maar ook lokale medeburgers die in een onveilige thuissituatie terecht waren gekomen. Vooralfeestdagen kunnen voor deze kwetsbare groep extra zwaar zijn. Om het leed enigszins te verzachten, heeft mijn zwager een soort van traditie ingesteld om op Kerstavond voor de bewoners van het opvangtehuis te koken. Een keer heb ik me ook aangeboden als assistent-kok.

Mijn zwager en ik stelden een Kerstmenu samen waarbij we rekening hielden met de verschillende culturele achtergronden. ‘s Ochtends deden we de boodschappen op de markt en rond lunchtijd begonnen we met de voorbereidingen voor het diner. In de loop van de middag versierden we samen met de vader van mijn zwager de zaal en dekten de tafel. We deden er alles aan om de mensen welkom te heten. Fijn dat jullie er zijn, fijn dat wij er voor jullie mogen zijn. ’s Middags kwamen al de eerste bewoners van het opvangtehuis langs om te koekeloeren, een aantal bleef hangen in de keuken en vroeg of zij mee mochten doen. Natuurlijk! Spontane gesprekken vonden plaats, ook tussen bewoners die elkaar van gezicht kenden, maar nog geen aanleiding hadden gehad om nader kennis met elkaar te maken. Samen iets doen, samen bezig zijn, helpt. De tijd vloog. Op een gegeven moment was het zeven uur. Steeds meer bewoners kwamen naar de feestelijk gedekte tafel. De ogen van de kinderen begonnen te glinsteren, want er waren zelfs cadeaus voor hen op de tafel. Iedereen nam plaats, ook onze spontane hulpjes, en mijn zwager en ik begonnen te serveren. Na het viergangendiner bleven de mensen nog lang hangen. Achteraf begreep ik van de vader van mijn zwager dat dit nog niet eerder gebeurd was. De bewoners waardeerden het dat zij mochten participeren, dat ze aandacht kregen, dat iemand om hen gaf, dat er niet over hen geoordeeld werd. Dat zij gewoon bevestigdwerden in wie zij waren. En dat het oké was wie en hoe ze waren. ’Eén keer niet tweederangs te zijn, dat was prettig’, koppelde een bewoner terug.

Ik merk dat het me nog steeds raakt, nu ik dit verhaal schrijf. Maar ook telkens als ik erover vertel. Het is eigenlijk best simpel. Mensen hoeven niet geholpen te worden. Aandacht en begrip voor hun situatie, en de bevestiging dat ze oké zijn zoals ze zijn, is vaak voldoende. Niet meer en niet minder. Simpel, toch? Maar probeer het eens: Het gaat nu even niet over jou. Het gaat nu alleen over de ander en de anderen. Jij doet er even niet toe. Hoe beter je daartoe in staat bent, hoe beter je er voor de ander kunt zijn. Jezelf even onzichtbaar maken.

Wanneer ben jij er echt voor de ander? Zonder eigenbelang? Zonder oordeel? Gewoon omdat jij er graag wilt zijn en iets voor de ander wilt betekenen?

Verhalen
Het boven gedeelde kerstverhaal is geleend uit het boek ‘De boffertjesfabriek™’. Het boek bevat 55 levensverhalen met verdiepende vragen. Elk verhaal brengt je een stuk dichter bij het antwoord op de vraag hoe je in een steeds veranderende wereld meer controle kunt krijgen over je keuzes en hoe je leven eruitziet. Bijgaand één voorbeeld van wat het je zou kunnen opleveren.

“Het boek heeft mij feitelijk opgeleverd dat ik in gesprek ging me mezelf, zette me aan het denken en ook in verbinding met mezelf. Dicht bij mezelf blijven is persoonlijk heel belangrijk voor mij, mijn integriteit niet willen verliezen in een dynamische tijd zoals nu is een soort van persoonlijk doel.”

Het boek ‘De boffertjesfabriek™’ bestellen? Of op de hoogte blijven? Meld u aan voor de nieuwsbrief of op LinkedIn.

 

coaching
& training ® .Meet

Lanz Organisatie & Advies BV
Van Pallandtstraat 45
NL • 6814 GN Arnhem

+31 (0)6 2096 3032
alex@lanz.org
lanz.org
KvK Arnhem: 50588664
BTW: NL 8228 22623 B01

Proclaimer
LANZ is responsible for the content of this website and does its utmost to display all information correctly and completely. Is something not correct or is something not working properly? Then let me know and send me an email. I would like to search together for a good solution.

Arrow