Proclaimer
LANZ is responsible for the content of this website and does its utmost to display all information correctly and completely. Is something not correct or is something not working properly? Then let me know and send me an email. I would like to search together for a good solution.
De boffertjes fabriek
Ik kijk altijd met veel bewondering naar kinderen. Zij doen heel veel dingen op een natuurlijke, ongedwongen manier. Ik denk dat wij veel van hen kunnen leren. Mijn kinderen lieten mij recentelijk zien wat de rol van een leidinggevende zou moeten zijn, maar ook van zijn team.
Een van mijn zonen is zeer ondernemend. Hij vindt het vooral fascinerend hoe geld verdiend wordt. Hij was nog geen acht, toen hij me het nut van reclame al vlekkeloos wist uit te leggen. ‘’Papa. Reclame. Dat is zo’n ding. Het kost geld, toch? Maar ja, je moet het wel doen. Hoe weten ze anders dat je bestaat!?’’ Wij zijn inmiddels twee jaar verder, hij heeft tijdens Koningsdag ervaring opgedaan hoe je spullen verkoopt zonder met de ogen te knipperen. Soms tegen een dusdanig hoge prijs dat ik moest ingrijpen; hij heeft een ballengooitent in elkaar getimmerd, op straat neergezet en passanten verleidt, uiteraard tegen betaling, om de ballen van het rek te gooien. Tot en met een week geleden deed hij dat hooguit samen met een vriendje.
Vorige week is hij echter doorgedrongen naar de volgende fase in zijn bestaan als jonge ondernemer. Op zoek naar mogelijkheden om zijn zakgeld op te vullen, bedacht hij zich met een vriend om poffertjes te bakken en te verkopen. Snel beseften zij zich dat ze handen tekort kwamen. Beslag voorbereiden, poffertjes bakken, serveren, bevoorrading en, niet onbelangrijk, reclame maken. Want de buurt moest op de hoogte gebracht worden van zijn bestaan. Er was dus ook iemand nodig om reclame te ontwerpen, te printen en vervolgens te verspreiden.
Ik had hier geen weet van. Tot ik op school mijn kinderen ging ophalen en opeens een cohort van totaal acht kinderen voor mij stond. Mijn zoon gaf snel uitleg waarom ze hier allemaal voor mij stonden. Moet kunnen, dacht ik. Mag ik alvast de sleutel? Ja hoor, geen probleem. De kinderen liepen alvast vooruit. Vijftien minuten later ben ik ook thuis. Ik zie acht kinderen die volop bezig zijn. Drie kinderen aan het aanrecht. Een kind bezig met het voorbereiden van de ingrediënten, het andere met mengen, en de laatste is alvast de poffertjespan aan het opwarmen. Twee andere kinderen zijn bezig om de reclamefolder te ontwerpen. Weer een ander is bezig om in verschillende WhatsApp groepen eerste klanten te werven.
Mijn zoon die tussen de lijnen loopt en kijkt of alles naar behoren draait. En dan, een kreet. ‘We hebben een klant! We hebben klant!’. Springende kinderen die hun eerste succes vieren. De snelheid in de keuken neemt toe. Bakjes worden alvast klaargelegd. In de tussentijd gaan de eerste poffertjes over de bank. Het eerste geld wordt verdiend en weer in bevoorrading geïnvesteerd. De reclamefolders zijn inmiddels klaar. Een ploeg loopt op straat en gooit de folders door de brievenbussen. Buren komen hun nest uit en bestellen poffertjes. Weer nieuwe klanten.
Een geoliede machine. Iedereen bezig. Vonden ze het spannend, zoals bijvoorbeeld reclamemateriaal door de brievenbus te doen, dan vroegen zij andere kinderen om mee te gaan. En zij deden het ook. Leuk, even helpen, even een nieuwe ervaring opdoen. Merkten ze gaandeweg dat de opgelegde rol hen minder gezinde, dan gooiden ze het in de groep en iemand anders pakte het weer op. Allemaal organisch. Mijn zoon ligt in de tussentijd op de Corbusier ontspannen een Donald Duck te lezen. Verrekt, dacht ik in dit moment. Precies zo zou het moeten zijn. Je zaak dusdanig organiseren dat iedereen zelfstandig zijn taak kan uitvoeren. Interveniëren waar nodig, en niet waar mogelijk. En tussendoor af en toe ontspannen.
Fantastisch, toch? Kinderen doen het gewoon. In de poffertjesfabriek bekleedde elk kind zijn rol op een natuurlijke manier. Vonden ze het niet meer prettig, dan vroegen ze om een herverdeling van de taken. Vonden ze het spannend, dan vroegen ze gewoon om hulp. Zo makkelijk kan het zijn.
Als iedereen zo een werkomgeving zou hebben, zouden we dan niet allemaal boffertjes zijn? Volgens mij zouden we met z’n allen hier veel meer werk van moeten maken. Menig lezer zou nu kunnen denken dat het kinderen zijn en ze geen weet van werken hebben. Klopt. Maar is het niet juist hun onbevangenheid die ons spiegelt hoe werk ook ingericht zou kunnen worden?
Meer lezen over team performance? Of benieuwd hoe jij je eigen boffertjesfabriek kunt bouwen? Lees het gelijknamige boek of neem contact op en laten we samen nieuwe inzichten bakken.
coaching
& training
®
.Meet
Lanz Organisatie & Advies BV
Van Pallandtstraat 45
NL • 6814 GN Arnhem
+31 (0)6 2096 3032
alex@lanz.org
lanz.org
KvK Arnhem: 50588664
BTW: NL 8228 22623 B01