F#us
Een verhaal uit het boek De Boffertjesfabriek
‘You need to f#us!’ Roberto was blij verrast. Hij heeft zijn presentatie goed voorbereid en naar een impactvolle opening gezocht. Het was blijkbaar een goede keuze. Hij had in één slag de volledige aandacht van zijn Engelse collega’s.
Het management heeft Roberto verzocht zijn collega’s in Engeland te inspireren. Hij was al jaren de beste verkoper van een wereldwijd opererende franchiseorganisatie. En hij kreeg dit zelfs in Spanje voor elkaar, dat al jaren in een recessie zat. Het verhaal achter zijn succes: f#us! Hij heeft het openhartig gedeeld. De Engelsen vonden het op gegeven moment wel te uitgesproken worden. Op een gegeven moment stak een deelnemer zijn hand op en vroeg voorzichtig: ‘Roberto, do you mean fo-cus?’ ‘Yes, fokus!’
Focus. Voor sommige mensen gesneden koek. Voor mij vooral veel keuzes maken, vooral sinds ik een gezin heb. Stil staan bij wat ik echt belangrijk vind. Stil staan bij wat mijn vrouw en ik belangrijk vinden. Stil staan hoe we met elkaar, naast elkaar willen ontwikkelen. Stil staan bij hoe wij de tijd verdelen zolang de kinderen nog begeleiding nodig hebben. Projecteren hoe wij later in het leven willen staan, als de kinderen het huis uit zijn. Beseffen, dat sommige keuzes een enorme reikwijdte hebben. Beseffen, dat de consequentie van een keuze impliceert dat je iets moet laten liggen. Maar wat? Het antwoord op deze vraag moet iedereen voor zichzelf invullen. In goed overleg met jouw omgeving. Wellicht ook in het verlengde van een langere tijdstraal, ook al valt de toekomst steeds moelijker te voorspellen. Idealiter rekening houdend met de levensfase waarin je zit. En door vooral te skippen wat er niet echt toe doet. To want versus to need. Wat zou ik graag willen? Wat heb ik het echt nodig? Voor mij vaak een graag geraadpleegde wegwijzer in het maken van keuzes.
Focus. Hij lag de afgelopen jaren bij mijn gezin. De jongste is nu negen jaar en ik merk dat er weer meer ruimte aan het ontstaan is om andere dingen op te pakken. In de rolverdeling constateerden mijn vrouw en ik dat ik meer rust had om mij over de kinderen te ontfermen. Althans, zo lang ze jonger waren. Nu ze wat ouder worden en soms ook begeleiding voor school nodig hebben, draaien de rollen echter. Mijn vrouw kan dat beter dan ik. Zij pakt het nu op. Ik doe nu andere taken. Het doet me denken aan de boffertjes fabriek.
De keuzes, de focus. Het ging mij niet altijd makkelijk af. Het mannelijke beeld, waaraan ik dacht aan te moeten voldoen, speelde daar zeker ook een rol in. Een man hoort te werken, geld te verdienen, lange uren te maken. Ik heb echter vertrouwd op de wijsheid van mannen die terugkeken op hun leven en allemaal tot dezelfde conclusie kwamen: ik heb veel te veel gewerkt toen mijn kinderen klein waren. Deze tijd kan ik niet meer inhalen.
Focus. Makkelijk als je precies doet wat van je verwacht wordt. Of als je doet wat iedereen doet in je omgeving. Lastiger als je je eigen weg gaat. Althans, voor mij. Een beetje f#us helpt dan ook.
Meer lezen over persoonlijk leiderschap? Of op de hoogte blijven? Meld je aan voor de nieuwsletter of via LinkedIn.